เป็นพืชพวกเหง้าใต้ดิน ล้มลุก แห้งเหี่ยวไปในหน้าแล้ง งอกงามในหน้าฝนใบเดียวรูปหอกเรียวยาว ผิวและขอบเรียบ กาบใบนุ่ม

ลำต้นสูง2-4 ฟุต สีเขียวเข้ม โคนกาบสีแดง เนื้อในเหง้าสีเหลืองอ่อน กลิ่นหอมฉุนดอกช่อทรงพุ่มกลม เรียวยาวตั้งตรง

กาบหุ้มสีน้ำตาลเข้มแดง ขอบเขียว กลีบดอกทยอยบานออกมาบางๆ สีขาวหรือเหลือง ขยายพันธุ์ด้วยเหง้า

สรรพคุณ

ใบ รสขื่นเอียน แก้ครั่นเนื้อครั่นตัวแก้ปวดเมื่อย

ดอก รสขื่น แก้ช้ำในกระจายเลือดที่เป็นลิ่มเป็นก้อนกระจายโลหิตอันเกิดแต่อภิญญาณธาตุ ทำลายเลือ เสีย ขับระดู

ต้น รสฝาดขื่นเอียน แก้อุจจาระพิการ แก้ธาตุพิการ

ราก รสขื่นเอียน แก้เลือดกำเดาออกทางปากและจมูกแก้อาเจียนเป็นโลหิต

เหง้า รสฝาดขื่นเอียน ขับระดู แก้เหน็บชาแก้ปวดท้องแก้บิดมูกเลือด ขับลม ท้องเสีย แก้ลำไส้อักเสบ ขับเลือดร้าย แก้มุตกิดระดูขาว

แก้อาเจียนแก้ปวดฟัน แก้อาเจียนเป็นโลหิต แก้เด็กไข้สูงตัวสั่นตาเหลือก แก้เคล็ดขัดยอก ข้อเท้าแพลง แก้ปวดเมื่อยกล้ามเนื้อ แก้โรคผิวหนังแก้ฝี

ทาเคลือบแผลป้องกันการติดเชื้อ ดูดหนองสมานแผล เป็นยาชาเฉพาะที่สารสัดด้วยอีเธอร์มีผลยับยั้งเชื้อแบคทีเรียหลายชนิด